Om 20 uur zijn de 8 deelnemers, voorzien van koffie, rond de tafel gezeten, en komt de vraag aan de orde over welk onderwerp vanavond het gesprek zal worden gevoerd.

Hiertoe doet A het volgende voorstel:

Afgelopen zondag had ik een réunie van de lagere school in een Oud Hollands Koffiehuis – was vast van plan daar heen te gaan, maar had een slecht gevoel vanwege het verleden wat daar is geweest en ben toen niet gegaan – ik heb dus leren luisteren naar mezelf, ook als de reden in het verleden begraven lijkt te zijn en dat heeft niets te maken met angst om door m’n hoeven te gaan.

Op basis van de hierop volgende reacties blijkt het onderwerp als volgt uit te kristalliseren:

Waarvan leert een mens het meest: zijn dat de tegenslagen of juist de successen?

Tijdens de gespreksronde worden de volgende opmerkingen genoteerd:

1. ik kan mij dat alles niet goed voorstellen – wel dat je een onbestemd gevoel krijgt van afkeer of weerstand – tot nog toe heb ik dat niet gehad – wel iets van ‘jongens, daar doe ik nu niet (meer) aan mee!’, maar dat zeg ik dan ook ‘gewoon’.
2. ik vind dit wel herkenbaar – wat kan ik erover zeggen: terecht dat je er konsekwenties aan verbindt – terecht ook om op je gevoel af te gaan – natuurlijk zullen er mindere periodes tussen kunnen zitten – ook daarom is er alle aanleiding daarnaar te luisteren – een andere kwestie is: als er voortdurende onzekerheid ontstaat, dan kan je wellicht inderdaad steeds kwetsbaarder worden – het lijkt mij geen probleem daar dan ook goed rekening mee te houden – ‘t is immers mijn eigen leven – mijn probleem – en tenslotte ook mijn eigen verantwoordelijkheid.
3. toen ik in ’98 was opgenomen leerde ik PMT (=psycho motorische training) kennen – ik werd dit jaar 50 – dat betekende: feest vieren – ook in de familie – de vorige 3 keer was ik afwezig geweest – nu voel ik dat ik dat feest niet moet geven – gisteren kreeg ik een SMSje met een uitnodiging voor een feestje in de Westerkerk: moet ik helemaal niet doen – krijg ‘t nu al benauwd – toch wel goed dit alles hier en nu mee te delen.
4. ik luister…
5. ik ben heel erg kwetsbaar – als ik dat zeg, beginnen mensen al te lachen – overigens voel ik die kwetsbaarheid niet zozeer bij etentjes of feestjes, want die doen mij niks – ik regel altijd alles – maar juist andere dingen kan ik niet aan – juist daar zit mijn kwetsbaarheid, dan sluit ik mij op – dingen die me echt diep en wezenlijk dwars zitten, zijn dan onbespreekbaar – het café of etentjes zijn voor mij niet kwetsbaar – ‘je sneu voelen’ dat is mijn probleem – luisteren naar jezelf kan ik slecht – een beetje boedhisme in mij zou niet verkeerd zijn – trouwens: ik sta nooit alleen – schaam me ook niet en heb geen behoefte me beter voor te doen….
6. waarvan leer ik het meest: de confrontatie met het verleden of het contact met ‘nieuwe mensen’? Zo ervaar ik het gespreksonderwerp van vanavond. Intuitief zoek ik het verleden niet op. En dat heeft alles met dit onderwerp te maken. In de loop van de tijd ben ik verhuisd naar een ander gebied, ander werk, andere kennissen en vrienden. En ik kom eigenlijk nog alleen maar in mijn geboortestreek bij begrafenissen, etc. Daar zijn de stad, de straat en de mensen deel van de fase in mijn leven waar ik absoluut, nog steeds, met pijn aan terugdenk. En natuurlijk zal dat allemaal wel een functie hebben gehad, maar de pijn blijft en die zoek ik absoluut niet op. Mijn vertrek uit die streek en stad, bleek achteraf samen te vallen met het einde van mijn verslaving en het begin van mijn herstel. In mijn herstel heb ik geleerd hoe ik het leven op een positieve manier kan invullen. Het verdere leven bestaat voor mij uit twee aspecten: goed onthouden hoe ik vroeger ben uitgegleden en dagelijks doorgaan met een gezond leefprogramma in te vullen. Kortom een combinatie van beide aspecten, dwz verleden en heden zijn beiden van groot belang!
7. oude tijden herleven – ik speelde de 2e helft van 1980 op legendarische bijeenkomsten – vorige week belde de leider van toen mij op en wist te melden dat er een reunie komt van de spelers uit die periode – en ik antwoordde dat ik natuurlijk ook ‘kom’ – en even later ga ik daar dan erover na denken: ‘waarom zou ik dat doen?’….nou ja – ik ben er dus niet naartoe gegaan – zit zelf in een proces om ‘t verleden een plaats te geven – neig steeds meer naar ‘ik geloof steeds minder dat dat soort bijeenkomsten ‘t verleden kunnen laten herleven’ – in dezelfde week kreeg ik 2 andere telefoontjes van vroegere mede-muzikanten – beiden vroegen of ik iets voor ze kon doen – en toen heb ik tegen beiden gezegd: ik moet denken aan stopzetten en verder: ik wil me bezighouden met m’n eigen project – en kreeg toen het antwoord: je wordt wel steeds duidelijker – ik ben ook steeds meer een voorstander van het hier en nu: kortom: een mooi onderwerp.
8. ik was vanmiddag in Alkmaar – sprak daar een ‘eerdere’ gast – over het afgelopen weekend met ’soldaat van Oranje’: het vliegveld Valkenburg – ging daarheen voor een feest met een vriend die niet dronk: 16.30 uur al binnen en 19.30 uur begon de film – de hele avond veel drank – overmatig veel gerechten – hij had Fanta – in de pauze: van dik hout zaagt men planken – na de ‘leuke’ voorstelling, wilde hij meteen weg, niet blijven – heb hem toen gefeliciteerd en hij antwoordde: ‘ja, maar ik moest wel’ – en heeft dat alles kennelijk niet verteld aan de groep, terwijl hij het wel heeft volgehouden – zijn vriendin is in de weekends naar het buitenland, in huis is volop drank, hij zou dus in de kliniek kunnen blijven, maar doet dat niet… Zelf heb ik nooit naar m’n lichaam leren luisteren – mijn zoon leert dat in de sport – heb zelf eigenlijk de laatste 1,5 jaar rationeel doorgezet – maar was emotioneel al lang klaar: is kortom roofbouw – had achteraf wel spijt, maar toch doorgezet – zo zijn er ook bijeenkomsten van oud-Curacao-gangers: daar wordt stevig gedronken – als de sfeer omslaat ga ik naar huis om wat anders te doen – dat heb ik dan wel gezien – trouwens m’n voorzitterschap heb ik te lang volgehouden en dat is dan weer een les voor de toekomst.

A: ter afronding: eerst ben ik gestopt met drank, nu met roken – geeft een onrustig gevoel – vroeger was ik altijd duidelijk aanwezig, maar veel gesprekken interesseren mij niet meer – woensdag word ik 70 en vieren we dit met familie en (klein)kinderen met een etentje – daarop kan ik mij wel verheugen – al die vorige jaren was dat omgekeerd en dat gaat dan door mijn kop – heb de neiging de mensen af te zeggen, maar doe dat toch niet……

Hiermee is de gespreksronde beeindigd en wordt de bijeenkomst gesloten.

———————————————